***SPOILED ALERT***
The
Artist (2011) เป็นภาพยนตร์สัญชาติฝรั่งเศส จากฝีมือผู้กำกับ Michel
Hazanavicius การันตีด้วย
รางวัล Oscar สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม, ผู้กำกับยอดเยี่ยม, ออกแบบเครื่องแต่งกายยอดเยี่ยม, และ
ดนตรีปะกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ร่วมกับรางวัลลูกโลกทองคำ สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม, ดนตรีปะกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, และ
ภาพยนตร์ประเภทเพลงหรือตลกยอดเยี่ยม
ผู้กำกับพาเรากลับไปสัมผัสเทคนิคการจัดทำภาพยนตร์ในยุค 1927 โดยภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอในรูปแบบภาพยนตร์เงียบ
และใช้ภาพขาว/ดำ เสน่ห์ของภาพยนตร์เงียบ คือ
ดนตรีประกอบภาพยนตร์ที่จะบรรเลงประกอบตลอดทั้งเรื่อง และการแสดงแบบ overact ของนักแสดง แม้จะไม่มีเสียงพูด แต่สององค์ประกอบนี้จะทำให้เราเข้าใจอารมณ์ของตัวละครแทนการใช้เสียงพูดได้เลย
ภาพยนตร์เรื่องนี้เนื้อหาจะเน้นไปทาง Drama/Comedy แต่ก็จะมี Romantics แทรกหน่อยๆ เล่าเรื่องของนักแสดงภาพยนตร์เงียบชื่อดัง George Valentin (รับบทโดย Jean Dujardin) ในยุคเปลี่ยนผ่านจากภาพยนตร์เงียบ
สู่ภาพยนตร์พูด
George
Valentino เป็นนักแสดงภาพยนตร์เงียบชื่อดัง
เขาเป็นที่หมายปองของหญิงสาวหลายคนในขณะนั้น
Poppy
Miller (รับบทโดย Berenice
Bejo) ก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งสนใจตัว George อยู่ไม่น้อยทีเดียว
และก็มีเหตุการณ์บังเอิญเล็กๆที่ทำให้ทั้งคู่ได้คุยกันในช่วงเวลาสั้นๆ George ได้ให้คำแนะนำเรื่องการแสดง และได้กรุยทางให้ Poppy เข้าสู่วงการภาพยนตร์
แม้จะเริ่มจากบทตัวประกอบเล็กๆ แต่ก็นำ Poppy ไปสู่นักแสดงภาพยนตร์พูดชื่อดัง
แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี อุตสาหกรรมภาพยนตร์มีการพัฒนามากขึ้น แต่ George ผู้มีชื่อเสียงก็ยังติดอยู่กับความสำเร็จ และความถนัดเดิมของเขา คือ ภาพยนตร์เงียบ
เมื่อนายทุนเสนอภาพยนตร์พูดให้เขา เขาหัวเราะเยาะภาพยนตร์ที่มีเสียงพูด แม้นายทุนจะไม่ให้ทุนสร้างภาพยนตร์เงียบแก่เขาอีกแล้ว
เขาก็ลงทุนสร้างภาพยนตร์เงียบด้วยตนเอง แต่ผลตอบรับที่ได้กลับไม่ดีแบบที่เขาหวัง
เงินเก็บของเขาหร่อยหรอลงทุกวัน แต่เขาก็ไม่คิดจะยอมรับภาพยนตร์พูดเลย
เราอาจจะบอกได้ว่า George เป็นที่ยอมรับในด้านภาพยนตร์เงียบ
เขาคงต้องใช้ความพยายามและความสามารถของตนเองมากมาย กว่าจะทำให้เป็นที่ยอมรับในระดับนี้
เขาจึงคิดว่าความสำเร็จของเขานั้นเกิดจากเขาเพียงคนเดียว ทำให้เขามองข้ามความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆจากคนรอบข้างที่ผสมกันผลักดันให้เขาเป็นที่ยอมรับ
ซึ่งนี่เป็นจุดอ่อนของผู้ที่ประสบความสำเร็จหลายคน แม้ว่าคนใกล้ชิดของเขาจะเป็นห่วง และยังคงอยู่เคียงข้างเขาแม้ว่าจะเขาจะตกอับ
แต่เขากลับปฏิเสธทุกน้ำใจจากคนรอบข้าง แถมยังผลักไสคนเหล่านั้นออกไปจากชีวิตด้วย
ชอบเกือบทุกอย่างของภาพยนตร์เรื่องนี้
แต่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลย คือ เจ้าหมาคู่ใจของ George (รับบทโดย Uggie) เจ้า Uggie เป็นหมาคู่ใจของ George และยังร่วมแสดงในภาพยนตร์เงียบร่วมกับ
George ด้วย เจ้า Uggie เป็นหมานักแสดงอย่างแท้จริง
มันสามารถถ่ายทอดความรักที่มีต่อ George และบทบาทหมานักแสดงในเรื่องได้ดีมากๆ
เจ้า Uggie
จะขโมยทุกซีน ที่ได้เข้ามาร่วมฉาก
โดยส่วนตัว
เราจะชอบภาพยนตร์ที่ภาพสวย เพลงเพราะอยู่แล้ว เรื่องนี้ก็เลยชอบมากๆ
3
ฉากนี้ เป็น 3 ฉากที่เราชอบมากๆ (เรียงตามเหตุการณ์)
1.
ฉากที่ Poppy กอดตัวเองในห้องแต่งตัวของ George
ผู้กำกับออกแบบภาพนี้ได้สวยมาก
ก่อนหน้านี้ เราคิดว่า Poppy ชอบ George แบบชอบดาราดังทั่วๆไป
แต่ฉากนี้ทำให้เรารู้สึกได้ว่า Poppy หลงใหลในตัว George มากกว่าการชอบดาราดังทั่วไป
2.
ฉาก Poppy ให้สัมภาษณ์นักข่าวเกี่ยวกับภาพยนตร์พูด
แม้ทั้งคู่จะใช้สัดส่วนพื้นที่คนละครึ่งภาพ แต่ตอนที่ดูเรากลับรู้สึกว่าภาพมีพื้นที่ให้ George ที่เป็นเหมือนตัวแทนของภาพยนตร์เงียบ น้อยกว่าพื้นที่ของ Poppy ที่เป็นเหมือนตัวแทนของภาพยนตร์พูด
3.
ฉาก BANG!
ไม่น่าจะมีคำว่า BANG! ไหนที่บีบหัวใจเราได้ขนาดนี้แล้วหล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น